Skamieniałości na Marsie?

2

Łazik MSL sfotografował formacje skalne, które mogą wyglądać jak skamieniałości dawnego prostego życia. Publikacja na ten temat ukazała się na łamach czasopisma naukowego Astrobiology.

Czy na Marsie istnieje lub istniało życie? To pytanie jest najprawdopodobniej głównym motorem napędowym misji związanych z czwartą planetą od Słońca. Raz po raz media obiegają krzykliwe nagłówki, z których wynika, że to właśnie teraz znaleziono decydujący dowód wskazujący na istnienie marsjańskiego życia, jednakże po kilku tygodniach każda z tych spraw ucicha. Nie dziwi w tym przypadku fakt, że kolejne odkrycia potencjalnych śladów życia przechodzą bez echa, pojawiając się przede wszystkim w dyskusjach naukowców. Ostatnie z takich odkryć, “ostrożnie” propagowane w mediach popularyzujących naukę, to wykrycie skamieniałych pozostałości po mikroorganizmach na Marsie.

Nora Noffke, geobiolog z dwudziestoletnim stażem i znaczącym dorobkiem naukowym w tej dziedzinie, w tym odkryciem najstarszych ziemskich skamieniałości, wysunęła ostrożną hipotezę, że formacje widoczne na zdjęciach skał wykonanych przez łazik Curiosity na Marsie są łudząco podobne do ziemskich pozostałości po ekosystemach mikroorganizmów.

Na fragmencie zdjęcia naszkicowane są potencjalne skamieniałe maty mikroorganizmów, struktury, które mogły powstać w wilgotnym środowisku przy udziale żywych stworzeń. (Image credit: Noffke (2015). Courtesy of ASTROBIOLOGY, published by Mary Ann Liebert, Inc.)

Na fragmencie zdjęcia naszkicowane są potencjalne skamieniałe maty mikroorganizmów, struktury, które mogły powstać w wilgotnym środowisku przy udziale żywych stworzeń. (Image credit: Noffke (2015). Courtesy of ASTROBIOLOGY, published by Mary Ann Liebert, Inc.)

Zdjęcie powstało w Gillespie Lake, wychodni Yellowknife Bay, jeziora sezonowo wypełnionego wodą we wczesnej historii Marsa.

Na Ziemi takie struktury (po angielsku nazywane microbially-induced sedimentary structures lub MISS) są znajdowane w płytkich wodach na całym świecie, a duża część z nich staje się skamieniałościami i świadczy o historii życia na naszej planecie.

Choć podobieństwo jest niezwykłe, Nora Noffke nie zaprzecza, że podobne twory mogą powstać w wyniku abiotycznych procesów – stawia jednak przy tym swoje doświadczenie w badaniu podobnych skamieniałości na szali prawdopodobieństwa i przyjmuje tezę, że skamieniałości pochodzą od organizmów żywych.

Przeglądanie zdjęć centymetr po centymetrze i porównywanie ich z danymi dostępnymi na Ziemi to żmudna i ciężka praca, co gorsze jednak, wyniki są niejednoznaczne i bez dalszych dowodów trudno o wiążącą opinię. Naukowcy są zgodni, że bez misji sample-return polegającej na wysłaniu robota pobierającego próbkę i wracającego z nią na Ziemię, wszelkie analizy optyczne są tylko i wyłącznie spekulacjami.

Misja w stylu sample-return jest droga i nie zapowiada się, żeby w najbliższym czasie takowa się odbyła, chociaż wspomina się o niej w opisach zadań dla misji Mars 2020 (potencjalnie zbierającej próbki dla misji sample-return). Najprawdopodobniej pokolenie początku XXI wieku nie uzyska odpowiedzi na pytanie, czy na Marsie kiedykolwiek istniało życie.

Na koniec artykułu prezentujemy kilka ujęć ziemskich środowisk mikroorganizmów i ich porównanie do potencjalnych skamieniałości marsjańskich.

Potencjalne pozostałości po MISS - erozji wywołanej przez ekosystemy mikroorganizmów (u góry); krawędź maty mikroorganizmów Portsmouth Island, USA (środek); zerodowana powierzchnia pod wpływem działalności mikroorganizmów z naszych czasów Mellum, Niemcy (dół). Image credit for Mars: NASA; Earth: Nora Noffke

Potencjalne pozostałości po MISS – erozji wywołanej przez ekosystemy mikroorganizmów (u góry); krawędź maty mikroorganizmów Portsmouth Island, USA (środek); zerodowana powierzchnia pod wpływem działalności mikroorganizmów z naszych czasów Mellum, Niemcy (dół). Image credit for Mars: NASA; Earth: Nora Noffke

 

Porównanie szczelin w Gillespie Lake na Marsie i współczesnej maty bakteryjnej w Bahar Alouane, Tunezja. Credits Mars image: NASA; Earth image: Nora Noffke

Porównanie szczelin w Gillespie Lake na Marsie i współczesnej maty bakteryjnej w Bahar Alouane, Tunezja. Credits Mars image: NASA; Earth image: Nora Noffke

(Astrobiology)

2 komentarze

  1. Problem polega na tym .Wyślijmy na Marsa 100 Curiosity i jednego 15-sto latka z zadaniem szukania ukrytego króliczka jak myślicie kto pierwszy znajdzie króliczą norę .Wysyłając roboty (dużo powiedziane)zdalnie sterowane samochodziki wyposażone co prawda w kosmiczny sprzęt.Nigdy nie będziemy mieć jednoznacznej odpowiedzi ,zawsze będzie jak zawsze .Prawdopodobnie ,być może ,bardzo możliwe i .t.d.Dopuki nie poleci tam człowiek geolog to będziemy kręcić się jak pies za ogonem

    • Oczywiście że najprościej jest wysłać misję załogową na pobliskie układy planetarne w poszukiwaniu życia ale łatwiej jest wystrzelić teleskop w kosmos i je zaobserwować. Na dzień dzisiejszy nie jest możliwe posłanie człowieka na marsa ze względów ekonomicznych i technicznych. Możliwości i dane minimalizujące możliwość porażki misji pojawią się dopiero w 2 połowie XXI. Jeśli nie na początku XXII.
      Na razie próby zbudowania mikrosystemu spaliły na panewce (zbyt duży rozrost bakterii i za duża produkcja CO2) nie mówiąc już o promieniowaniu (jedyne wyjście to jaskinie) i prozaicznym składowaniu odchodów.
      Nie wiadomo jak będzie działać ludzka psychika w zamkniętych i odizolowanych warunkach kapsuły. Jeśli tam polecą to zostaną tam do końca życia.

      Dobrym początkiem i doświadczeniem będzie budowa ośrodka badawczego na księżycu.